Zolang ik me het kan herinneren heb ik altijd al moeite gehad met vrienden maken, vooral als kind en in mijn jeugd. Ik wilde heel graag leuke vriendinnen hebben, maar om de een of andere reden leek het mij niet gegund. Inmiddels heb ik een aantal vriendinnen en kennissen om mij heen, maar ben ik ook nog graag alleen. Mijn vriendschappen zien er misschien ook niet helemaal “standaard” uit, maar dat maakt mij niets meer uit.
Vriendloos op school
Ik had als kind een paar vriendinnen op de basisschool met wie ik na schooltijd regelmatig speelde. Daar kwam verandering in toen er in groep 6 een nieuw meisje in de klas kwam. Ze besloot dat ze mij niet mocht en mijn vriendinnen wilde afpakken. Dat lukte haar, want iets later moest ik elke pauze alleen doorbrengen. Op de middelbare school ging het er eigenlijk net zo aan toe. Telkens als ik een vriendin of vriendengroepje had gevonden, kwam iemand langs die het van mij afnam. Altijd meiden met hun eigen issues, die er plezier uit haalden om mij te pesten. Toen ik op mijn achttiende eindelijk klaar was met de middelbare school, had ik er geen enkele vriendin aan overgehouden.
Ik ging er dan ook niet echt vanuit dat ik ooit echte vriendinnen zou krijgen. Ik had geleerd dat vriendinnen je van de een op de andere dag kunnen laten vallen. Dat ze liever met een populair iemand bevriend zijn dan met jou. En dat je vooral niet jezelf mag zijn. Want elke keer dat ik mezelf durfde te zijn en me kwetsbaar opstelde, werd dat later tegen me gebruikt door die zogenaamde “vriendinnen”.
Echte vrienden
Mijn eerste echte vriendin heb ik dan ook pas op mijn negentiende leren kennen. We zijn inmiddels al heel wat jaren verder en wonen helaas in verschillende werelddelen, maar we zijn nog steeds goed bevriend. Via haar leerde ik tevens mijn tweede echte vriendin kennen en heb ik tijdens mijn studie veel leuke herinneringen opgedaan. Ik ben haar eeuwig dankbaar (hi Aida!). Zij liet me namelijk zien dat ze bestaan: echte vriendinnen. Ik merkte sowieso dat het tijdens mijn studie – in een andere stad en omringd door nieuwe mensen – me makkelijker afging om vrienden te maken. Immers is iedereen “nieuw” in de klas en willen je studiegenoten ook nieuwe vrienden maken.
Inmiddels beschouw ik een handjevol mensen vrienden van mij, die ik allemaal erg waardeer. Twee daarvan wonen niet meer in Nederland, maar heb ik wel nog online contact mee en zie ik met een beetje geluk elk jaar een keer. De andere vrienden zie ik soms – één of twee keer per maand, soms een keer een maand niet – en spreek ik verder via WhatsApp of social media. Dat is genoeg voor mij, want ik heb niet de behoefte om wekelijks af te moeten spreken.
Maar een paar vrienden hebben is voor mij niet vreemd. Ik denk dat dit de introverte kant in mij is: ik vind het niet erg wanneer iemand een afspraak verschuift of wanneer we elkaar enkel voor een drankje ontmoeten. Ik kan niet een hele dag een gesprek voeren of naar iemand luisteren, dat vreet veel teveel energie. Samen met iemand lunchen, even Whatsappen of een wandeling maken is meer dan genoeg voor mij om vriendschappen te onderhouden. Gelukkig begrijpen mijn vriendinnen mij en vragen ze ook niet teveel van me, net zoals ik me in bepaalde situaties aanpas aan hun wensen.
Ik kies liever voor mezelf
Wanneer het aankomt op nieuwe mensen ontmoeten en relaties opbouwen, hanteer ik het “less is more” motto. Aangezien ik weet dat ik niet elke dag de behoefte heb om met mensen af te spreken, heb ik ook niet de behoefte om veel vriendschappen op te bouwen. Ik hoor van andere mensen dat ik hier later spijt van ga krijgen, maar dat betwijfel ik. Bestaat er een magisch aantal vrienden dat je moet bezitten in het leven? Of is het beter om dat voor jezelf te bepalen en vriendschappen alleen toe te laten in jouw leven als je er tijd en energie voor hebt? En ook niet geheel onbelangrijk: wil je bepaalde personen wel in je leven hebben?
Daarom kies ik vaak voor mezelf. Echte vriendschappen opbouwen kost tijd en energie, dat kan ik niet aan iedereen geven die op mijn pad komt. Niet iedereen hoeft je volgende “bff” te worden. Het is ook prima om mensen in je leven te hebben die je af en toe ontmoet voor een koffie of lunchdate en verder niets. Dat ik er zo over denk heeft ook te maken met het volgende: ik houd van alleen zijn.
Alleen zijn
Ik durf te stellen dat ik er niet alleen van houd om alleen te zijn, maar dat ik ook regelmatig alleen moet zijn. Het liefst iedere dag. Nu woon ik samen met mijn vriend, dus er zijn dagen dat ik niet alleen ben. Maar de momenten dat ik alleen ben, koester ik ook echt. Door bijvoorbeeld lekker lang uit te slapen, urenlang een boek te lezen, in mijn eentje een latte of juice te halen, series te kijken en te bloggen. En soms tot 1 uur ’s nachts te werken, omdat ik ’s avonds vaak goede ideeën opdoe. De vrijheid die alleen zijn je geeft is priceless.
In tijden dat je alleen bent (of dat nu dagen zijn, weken of zelfs maanden), kom je vaak tot conclusies. Je leert jezelf kennen. Je hebt de tijd om jezelf te ontwikkelen, om nieuwe hobby’s te ontdekken of om ergens heel goed in te worden. Er zijn minder verplichtingen, minder afspraken, minder confrontaties en minder belemmeringen. Althans: zo ervaar ik het. Ik betwijfel het of een typische extravert, die mensen om zich heen moet hebben, hier hetzelfde over denkt. Maar ik vind het heerlijk. Dit is ook hoe ik de soms nare tijd op school heb overleefd. Ik had veel tijd over, dus ik leerde websites maken en ik las veel boeken. Nu ik blogger ben en betaald word om te schrijven, ben ik erg dankbaar voor die tijd!
Weinig vrienden hebben betekent niet dat je geen leuk leven hebt
Ik wil je meegeven dat het niet raar is als je net zoals ik weinig vrienden hebt en graag alleen bent. Het is iets dat jou uniek maakt. Vergeet de vriendschappen en sociale situaties die je in films ziet of die je op een andere manier aangepraat worden. Doe wat goed voelt voor jou en ga op zoek naar mensen die jou begrijpen en je accepteren voor wie je bent. Soms duurt dat even, want jezelf vinden en accepteren heeft tijd nodig. Weinig vrienden hebben of alleen willen zijn betekent niet dat je geen leuk leven hebt of een eenzaam bestaan leeft. Ik vind dat ik een geweldig leven heb! Ik bepaal hoe ik mijn dagen indeel, ik verdien geld met iets dat ik onwijs leuk vind om te doen en ik heb een aantal hele leuke mensen in mijn leven die ik zie wanneer ik dat wil.
Of je nu weinig of geen vrienden heb, ik hoop dat jij dit geluk ook kunt vinden.
