Allereerst: gelukkig nieuwjaar! Ik hoop dat jullie een fijne jaarwisseling achter de rug hebben. Het is vandaag alweer 1 januari in 2020 – wat vliegt de tijd toch voorbij! Vandaag zal ik een aantal lessen delen die ik in 2019 geleerd heb en wat ik in 2020 anders hoop te doen.
Misschien zit ik op het verkeerde pad
Iets wat ik lang niet durfde toe te geven en zeker niet op mijn eerdere blog Naoki: misschien zit ik op het verkeerde pad. Over welk pad heb ik het? Het duurzame, diervriendelijke, bewuste en oh zo verantwoorde pad. Het pad waarvan je niet af mag wijken, want dan ben je hypocriet. Het pad dat steeds duurzamer moet worden, anders doe je niet genoeg. Het pad dat uiteindelijk naar een vegan, minimalistisch en zero-waste leven leidt en waarmee mijn plezier in het leven langzaam verdwijnt. Dat pad past niet meer helemaal bij mij, ondanks dat steeds meer mensen hier voor kiezen.
Ik moet altijd een beetje lachen als ik op Twitter een betweterige comment van iemand voorbij zie komen die net twee maanden “vegan” of “duurzaam” leeft. Over hoe verschrikkelijk vleeseters wel niet zijn, hoe mensen de kop in het zand steken en hoe dúrven mensen nog bij een Primark of H&M shoppen. Ik zit nu al zo’n acht jaar in dit wereldje en weet inmiddels dat heel veel mensen die nu net een maandje vegan eten, dit niet gaan volhouden. Dat de meeste duurzame voornemens uiteindelijk in een compromis eindigen. Daarnaast geloof ik dat als we allemaal een beetje ons best doen, vragen blijven stellen en openstaan voor (kleine) veranderingen, we samen veel kunnen bereiken. Daarbij mogen we op ons eigen pad blijven lopen en hoeven we niet allemaal hetzelfde te denken en doen.
Ik kwam meer voor mezelf op
In 2019 maakte ik een aantal keren mee dat mensen en bedrijven mijn werk en ervaring niet zo op waarde schatten. Zo wilden ze mijn tarief voor een samenwerking niet betalen, werden zonder overleg last minute wijzigingen in een campagne doorgevoerd of gingen ze ervan uit dat ik wel even gratis werk zou leveren. Ik ben altijd heel flexibel geweest en heb me vaak aangepast, maar dit jaar ben ik vaker voor mezelf opgekomen. Door bijvoorbeeld vaker ‘nee’ te zeggen en hierdoor geld mis te lopen. Of om door te blijven onderhandelen, met de kans dat ik een campagne of klus mis zou lopen.
Ik besloot namelijk dat ik altijd bereid ben om weg te lopen van een mogelijke deal. Ik weet inmiddels dat er uiteindelijk altijd weer iets nieuws en beters op mijn pad komt. En van een moeizame deal waar beide partijen niet echt blij mee zijn, wordt niemand gelukkig. Door te onthouden dat ik altijd weg mag lopen, kwam ik meer voor mezelf op en ervoer ik minder stress. Dit blijf ik doen, of het nu tijdens het onderhandelen van een salaris is, een online samenwerking of iets anders in mijn leven. If not this, then something better.
Ik luisterde meer naar mijn gevoel
En dat gevoel zei dat het oké was om dingen achter me te laten. Ook al bracht het geld, erkenning of een bepaald aanzien op. Want ook daar was ik bereid om van weg te lopen. Ik wil niet meer het gevoel hebben vast te zitten. In oude patronen, maar ook rondom oude toezeggingen of keuzes die nu niet meer bij me passen. Ik wil altijd in beweging blijven, ook al betekent dit dat ik af en toe fouten maak of aan iets nieuws begin en daar snel weer mee stop. Ik blijf daarom naar mijn gevoel luisteren en kom zo met vallen en opstaan steeds dichterbij de ware ik.
En dit ga ik anders doen in 2020
– Ik gooi bijna al mijn lijstjes, doelen en plannen de deur uit. Ik wil meer openstaan voor kansen, veranderingen en verassingen die op mijn pad komen. Dat lukt eerder als ik me niet al te krampachtig vasthoud aan allerlei doelen die ik in het verleden gesteld heb.
– Ik ga mijn werk, inclusief werkervaring en skills, serieuzer nemen. Dit houdt in dat ik me vasthoud aan mijn tarieven, meer ga pitchen op opdrachten en SophieCarleen.nl in januari ga uitbreiden. Als ik mezelf serieus neem, dan doen opdrachtgevers dat ook.
– Ik wil uit mijn duurzame en vega(n) bubbel stappen. Begrijp me niet verkeerd: duurzamer en diervriendelijker leven is nog steeds belangrijk voor mij. Maar zoals ik hierboven beschreef, denk ik niet dat dit een pad is dat ik steeds verder moet belopen. Ik wil issues van verschillende perspectieven kunnen bekijken. Mensen buiten deze bubbel beter begrijpen en dingen op mijn eigen manier doen. En ook naar mensen luisteren die geen vega(n) of links zijn. Ik hoop dat ik daarmee mensen beter begrijp en kan respecteren voor hun keuzes.
Wat heb jij geleerd in 2019 en wat wil je graag anders doen in 2020?
Goed artikel, SophIe! Normaal reageer ik alleen op instagram wel eens, maar vandaag wilde ik graag Ook hier reageren. Ik herken me heel erg in Het stuk over steeds maar duurzamer moeten. Soms zou ik dingen graag anders doen, maar voel ik me schuldig, omdat het niet in het “miniMalistisch, zero waste, vegan” Plaatje past. Bij jou krijg ik altijd het gevoel dat het oké is om mezelf te zijn en andere keuzes te maken. Het leuke is ook dat sinds ik je volg (2014) we een soort zelfde pad doorlopen. Altijd als ik ergens mee zit of verandering voel, Zie ik dat bij jou ook. Dat stukje herkenning voelt zo fijn. De manier waarop jij dingen aanpakt inspireert me heel erg. ongeacht het pad dat uiteindelijk de juiste voor je is, ik zal je altijd bLijven steunen. De beste wensen voor 2020. Ik hoop dat Veel mooie kansen je tegemoet mogen komen die jou op weg helpen naar wat goed voelt!
Excuus voor de rare hoofdlEtteRs. De teXtboxes voor comments staaN volledig Als Hoofdletters ingesteld, dus ik kan Het verschil tussen hoofd- en kleine letters niet ziEn, haha.
Wat fijn om te lezen Amber! Het is inderdaad belangrijk voor mij om iedereen die mijn blogs leest mee te geven dat ze zichzelf mogen zijn en hun eigen keuzes mogen maken – dat doe ik ook 🙂
PS dank voor het doorgeven van het lettertype, ik heb het aangepast!
Helemaal mee eens!
Wat fijn om weer van je te horen, Sophie!Heb net je eerste Be your own muse (mooie naam!)-nieuwsbrief gelezen en ben zo dus hier terecht gekomen :-)Dacht een paar weken geleden ineens dat het zo lang stil was nadat je met Rise with Kindness was gestart en toen zag ik dat dit is overgegaan in een nieuwe blog, dusss … natuurlijk gelijk voor je nieuwsbrief ingeschreven!Net als Amber vind ik het treffend hoe ik steeds bij jou uitkom als ik je ‘nodig’ heb, omdat er iets in mijn leven speelt waar ik iets mee wil of moet.Ook ik voel me bij jou gerespecteerd om mijn eigen weg, mijn eigen keuzes, zonder oordeel of verwijt. Daarnaast is de weg die jij aflegt ook zo herkenbaar voor mijzelf. En zoals je ook zegt, met vallen en opstaan steeds een stukje dichter bij jezelf.Vind het ook fijn om te lezen over je ideeën m.b.t. veganisme, want daar worstel ik al een paar maanden mee, nadat ik 1 januari 2017 welbewust overgegaan naar een 100% vegan lifestyle.Ik merkte dat ik het steeds moeilijker vond om geen eieren en vegetarische kaas te eten. Nadat ik eerst een vervelende interne discussie met mijzelf heb gevoerd over mijn egoïsme, realiseerde ik mij gelijkertijd dat de keuze voor een strenge, 100% vegan lifestyle mij inderdaad niet zo gelukkig maakt. En dat het ook oké is als ik voor 98% ga en daarmee wat gelukkiger word.Als ik met mensen praat over veganisme zeg ik nota bene dat er 50 shades of vegan zijn, daarmee doelend op de diversiteit van keuzes die je kunt maken om je steentje bij te dragen; geen dierlijke voeding meer, geen dierlijke schoenen/tassen meer, niet meer naar de dierentuin etc. Dus waarom ben ik dan zo streng voor mijzelf en is het alleen goed als ik voor 100% ga?Heel fijn om dan jouw ideeën daarover te lezen en een stukje bevestiging te zien in mijn nieuwe keuze.If not this, then something better vind ik ook heel mooi dus dat wordt mijn mantra voor 2020 ;-)Ik wens jou een jaar vol goeds, vol mooie kansen en met geweldige opdrachten en zal met veel plezier je liefdevolle, inspirerende en leerzame blog blijven volgen!
Zo fijn om te lezen, dankjewel Ingeborg 🙂 En geniet alsjeblieft van 98% vegan en 2% vega – mijn percentage is inmiddels alweer wat lager (qua vega, ei en vleesvervangers met ei eet ik inmiddels weer regelmatig) en ik voel me echt beter. Het is niet meer mijn doel om 100% vegan te worden, mijn doel is om gelukkig en gezond te zijn en daarbij luister ik naar mijn gevoel en lichaam.
Goed bezig in ieder geval! 🙂