Nu ik zo’n twee jaar een trotse cat mom ben (ja zo noem ik mezelf haha), ben ik ervan overtuigd: een kat in huis nemen is een van de beste beslissingen die we ooit hebben genomen. Vandaag leg ik uit waarom en gebruik ik dit artikel meteen als excuus om een paar foto’s van Dexter te plaatsen.
Reden nummer 1: Je krijgt er een nieuwe vriend bij
Het allerleukste aan het nemen van een kat vind ik dat ik er echt een vriendje bij heb gekregen. Onze kat Dexter volgt me door het hele huis en komt vaak tegen me aan liggen. Hij wil altijd spelen, soms knuffelen en spint heel wat af. Als ik hem roep dan komt hij meestal naar me toe. ’s Ochtends maakt hij me vaak wakker door naast me te liggen en te spinnen. Ik kan me geen fijnere manier bedenken om wakker te worden! Mijn favoriete moment in de week is dan ook de zaterdag- en zondagochtend. Dan slapen mijn vriend en ik uit en komt Dexter er gezellig bij liggen. Dat is pas geluk 🙂
Reden nummer 2: Het zorgen voor een kat geeft een voldaan gevoel
Ik realiseerde me laatst dat het zorgen voor een kat me een voldaan gevoel geeft. Ik voel me namelijk verantwoordelijk voor zijn welzijn, leef met hem mee als hij zich niet zo lekker voelt, ben blij voor hem als hij blij is en ben ook vaak trots op hem. Ik ben trots op de kleinste dingen: dat hij zo netjes is (echt waar, hij is de allerschoonste en beleefdste kat ooit), dat hij zo lief is, luistert naar zijn naam en dat hij mij en mijn vriend vertrouwt. Oh en omdat hij er zo mooi uitziet natuurlijk en dat hoort hij dan ook dagelijks haha. Het is echt mijn (katten)kindje en de verantwoording hiervoor nemen laat me volwassen en voldaan voelen.
Reden nummer 3: Weg ongedierte
Voordat we Dexter in huis namen hadden we weleens een muis in huis, zagen we dagelijks zilvervisjes en in de zomer grote spinnen. Dat is allemaal verleden tijd, want een van Dexter’s favoriete bezigheden is kleine beestjes opeten. Ja, dat klinkt een beetje zielig. Maar als je al jaren een zilvervisjesplaag bestrijdt, dan weet je hoe vervelend die beestjes kunnen zijn. Sinds we Dexter in huis hebben zie ik ze misschien nog maar 1 keer in de week. Muizen en spinnen heb ik al 2 jaar niet meer gezien dankzij ons lieve katertje. Ik ben hem daar stiekem heel dankbaar voor.
Reden nummer 4: De vrijheid
Voordat we Dexter kregen twijfelde ik heel erg tussen het nemen van een kat of hond (oké en een beetje tussen een baby). Ik ben tot nu toe erg blij dat we voor een kat hebben gekozen, want het past bij onze levensstijl. Ik houd van uitslapen, spontaan uit eten gaan en op vakantie gaan. Daarnaast werk ik voornamelijk vanuit huis en vind ik het belangrijk dat ik ongestoord mijn werk kan uitvoeren. Dexter slaapt veel overdag en daarom kan ik tot een uur of 16:00 aan een stuk door werken. Als we langer dan een dag weg zijn, dan komt mijn moeder bij ons in huis om op Dexter te passen. Alle andere momenten dat we weg zijn hoeven we ons geen zorgen te maken. Dexter kan prima alleen zijn en wij kunnen van onze vrijheid genieten. Bij het nemen van een hond of baby was dat heel anders geweest… Ik weet zeker dat we ons ook dan hadden aangepast, maar voor nu geniet ik volop van alle vrijheid die ik nog ervaar.
Reden nummer 5: Omdat je van je kat gaat houden
Er zijn ook minder leuke kanten aan het hebben van een kat, alhoewel de leuke kanten de minder leuke kanten overtreffen. Zo heb ik inmiddels geaccepteerd dat mijn kleding altijd onder de kattenharen zit, hoe vaak ik ze ook schoonmaak. Ik kan mezelf van top tot teen ‘afstoffen’ met een kleefroller, maar het moment dat ik buiten sta zie ik toch weer witte haren op mijn zwarte jeans. Na 16:00 is Dexter wakker en verwacht hij dat ik hem aandacht geef. Iets dat hij demonstreert door mijn toetsenbord weg te schuiven en zo te liggen dat ik niet meer kan werken, haha (zie foto hierboven voor bewijs). Soms heeft Dexter een rare bui en miauwt hij hard terwijl hij door het huis rent, terwijl je net in bad stapt of in alle rust een boek aan het lezen bent. En soms is hij een beetje brutaal en duwt hij zijn waterbakje door de hele huiskamer en ligt er overal water, zucht…
Maar het maakt allemaal niet uit, want je gaat van je kat houden. Wat je kat ook doet, je neemt de verantwoording en gaat van hem of haar houden, onvoorwaardelijk. En dus moet ik af en toe heel hard om hem lachen, terwijl ik eigenlijk boos moet zijn. Ik vergeef hem alles, want na een rare bui komt hij toch altijd weer bij me zitten en begint hij te spinnen. En zijn oogjes… Hij kan me zo lief aankijken met halfopen oogjes terwijl hij spint en dan weet ik dat hij van me houdt. Op zijn eigen manier dan, zoals katten dat doen.
Ja, het nemen van een kat in huis was echt een heel goed idee.
