Ik las laatst een interessant artikel op VERSUS A, waarin Suzanne uitlegt waarom ze na het vwo niet is gaan studeren. Ik liet ook een reactie achter, want ik wou dat ik op mijn achttiende het lef had om dezelfde beslissing te maken. Ik ben destijds wel gaan studeren, maar heb hier achteraf spijt van. Vandaag een artikel over mijn keuzes en hoe jij de juiste keuze maakt die bij jou past: ga je studeren of werken?
Lees ook mijn recente artikel: ‘Waarom ik niet geloof dat iedereen een diploma nodig heeft’
Op de middelbare werd ik uitgelachen vanwege mijn blog
Ik wist op de middelbare school nog niet wat ik later wilde doen. Uit suffe testen die we moesten nemen kwamen beroepen zoals “bibliotheek medewerker” naar voren, omdat ik ongetwijfeld ergens aangaf van lezen te houden. Toen ik op de havo zat, was er nog niet zoveel online. Nog geen grote webshops, geen bloggers, veel bekende bedrijven hadden niet eens een website. Ik had destijds een soort blog, maar dat werd nog als iets raars gezien. Zo raar dat al mijn klasgenoten op een bewuste middag mijn blog opzochten in de bibliotheek om mij uit te lachen. Ach, who’s laughing now? Na de havo besloot ik – echt op het laatste moment – ‘Small Business en Retail Management’ te gaan studeren. Dit leek me handig voor als ik ooit met een webshop wilde starten.
De eerste switch
Tijdens die studie kwam ik er al snel achter dat er nog geen aandacht aan online ondernemen werd geschonken. Ik moest tientallen boeken uit de jaren ’90 en begin 2000 lezen met, voor mij, verouderde informatie. Mijn idee om een webshop voor vrouwen op te richten met enkel buitenlandse kledingmerken werd niet serieus genomen door de leraren. Ik had niet het idee dat ik ook maar iets nuttigs uit deze studie ging halen. Ik besloot een gesprek aan te gaan met een adviseur op school, die mij binnen een minuut categoriseerde als een typische “communicatie student”. Hij raadde mij daarnaast aan om een internationale studie te kiezen. Ik besloot er maar voor te gaan en schreef me het volgende schooljaar in als student voor ‘International Communications Management’.
Ik zat op mijn plek, maar…
De adviseur bleek gelijk te hebben: binnen een paar weken voelde ik me op mijn plek in de klas. Ik maakte snel vrienden met de andere studenten, die veelal ook niet goed wisten wat ze wilden doen. Ze waren net zoals ik enigszins creatief bezig of hadden plannen om ooit iets moois neer te zetten. Ik vond het erg fijn dat de klas uit een leuke mix van internationale studenten bestond. Zo werd ik goede vriendinnen met een meisje uit Curaçao (die nog steeds één van mijn beste vriendinnen is) en had ik vrienden uit o.a. Uruguay, Indonesië en Duitsland. Dit aspect vond ik heel leuk: eigenlijk iedereen in die klas heeft me weleens aan het denken gezet of heb ik iets van geleerd.
Maar de lesstof en de vaak verouderde manier van denken van de leraren, daar had ik ook hier weinig mee. Ik leerde wel wat over communicatie en marketing, maar ook hier was er weinig aandacht voor online. Kort gezegd: ik verveelde me. Toch bleef ik nog bijna twee jaar studeren, totdat er een moment kwam dat ik bijna nooit meer naar de lessen kwam. Ik had namelijk altijd wel één of twee kantoor- of winkelbaantjes, waar ik doordeweeks werkte en dus niet naar school kon. Van die bijbaantjes werd ik wél gelukkig. Ik had ik het gevoel dat ik iets leerde en dat ik mijn tijd niet verdeed.
Je studie niet afmaken is not done
Na drie jaar op de hogeschool gezeten te hebben, besloot ik weer van koers te veranderen en schreef ik me in aan de UvA, om daar ‘Engelse Taal en Cultuur’ te gaan studeren. Ik wist niet of dit iets voor mij was, maar dacht dat ik op deze manier in ieder geval mijn Engels kon verbeteren. De eerste dag op de UvA voelde ik al aan dat dit het niet zou worden. Er waren allemaal kliekjes in de klas en meiden die mij negeerden. Deze studie heb ik eigenlijk nooit een kans gegeven en al diezelfde week melde ik me bij een uitzendbureau dat ik weer een baan zocht.
Omdat ik de druk voelde om een studie af te maken en ik ook steeds een jaartje ouder werd, heb ik me het schooljaar daarna weer ingeschreven voor een Communicatie opleiding. Ik wilde eigenlijk gewoon werken, maar een onafgemaakte studie was volgens zo goed als iedereen in mijn omgeving not done. Ik hoefde eigenlijk nog maar anderhalf jaar te studeren, totdat ik de hbo studie zou kunnen afmaken, maar in mijn hart wist ik dat ik niet meer wilde studeren. Ik heb het uiteindelijk nog een half jaartje volgehouden, maar toen ik een kans kreeg bij een groot bedrijf in hun online communicatie team ben ik daar 100% voor gegaan.
Carrière maken & Naoki*
Deze baan begon als een bijbaantje voor twee dagen in de week waar ik niet veel meer deed dan data entry. Gelukkig kreeg ik snel wat meer verantwoordelijkheden en werd het een fulltime baan. Ik ben eeuwig dankbaar voor deze baan, want hier heb ik niet alleen geleerd dat ik online werken hartstikke leuk vind, maar kwam ik ook mijn vriend tegen met wie ik inmiddels vijf jaar samen ben. Na anderhalf jaar kreeg ik een aanbod van een ander bedrijf dat me meer verantwoordelijkheden kon geven, plus een hoger salaris. Hier heb ik weer anderhalf jaar met plezier gewerkt en toen deze baan ophield door een reorganisatie, ben ik met Naoki begonnen.
* Naoki was mijn eerdere website waar ik fulltime aan gewerkt heb. De website heb ik inmiddels verkocht. Dit artikel heb ik meegenomen van Naoki en lees je nu op mijn persoonlijke blog.
Had ik maar naar mijn hart geluisterd
Inmiddels heb ik ook voor een online media bureau gewerkt, deed ik freelance opdrachten en schreef ik voor andere websites. Op dit moment werk ik naast Naoki bij een online bureau aan een tijdelijke klus voor de website van een groot merk. Ik kan eerlijk zeggen dat ik van mijn werk houd. Ik doe wat ik leuk vind en waar ik goed in ben. Als ik naar mijn hart had geluisterd en mijn eigen pad was belopen, dan was ik waarschijnlijk al eerder met Naoki begonnen. En had ik inmiddels al tien jaar relevante werkervaring! Helaas heb ik nu een hoge studieschuld en durfde ik de stap naar fulltime werken destijds nog niet te nemen.
Mijn advies
Het verleden kan je helaas niet veranderen. Maar als ik de kans zou krijgen om de 18-jarige Sophie, of iemand anders die wellicht in een soortgelijke situatie zit, advies te geven, dan zou ik het volgende zeggen:
– Probeer één of twee studies uit, maar voel niet de druk om ze af te maken als je niet op je plek zit.
– Zorg ervoor dat je altijd een (bij)baan hebt zodat je aan je CV kunt werken en probeer verschillende functies en sectoren uit.
– Zelfontwikkeling is zo belangrijk. Dus lees veel boeken, luister naar podcasts en doe mee aan (gratis) online cursussen om je kennis uit te breiden.
– Ouders en vrienden kunnen advies geven, maar wat je met dit advies doet is aan jou. Voel je nooit verplicht om iets te doen omdat “het moet” of omdat anderen het doen.
– Als je iets wil bereiken en een doel hebt, dan kan je dit bereiken door er 100% voor te gaan. Ook zonder diploma!
Een diploma is niet altijd nodig
Wat ik nu merk is dat een diploma er in mijn vakgebied niet zo toe doet. Natuurlijk zijn er bedrijven met een harde diploma eis, waar ik dus niet binnenkom. Is het jouw droom om voor een grote multinational te werken die enkel afgestudeerden toelaat, maak dan netjes je studie af. Gelukkig zijn er ook genoeg bedrijven die iemand zoeken met een passie. Die liever iemand aannemen die ervaring heeft en kan aantonen dat hij of zij goed is in het werk. Dat ik al jaren een blog bijhoud, is in mijn geval een groot pluspunt. Zo zien potentiële werkgevers dat online werken iets is wat ik ook in mijn vrije tijd graag doe. Mocht ik ooit met mijn blog stoppen, dan heb ik inmiddels geleerd dat ik bij een (online) bedrijf ook gelukkig kan zijn.
Ga er gewoon voor
Ik heb natuurlijk het geluk dat ik veel online doe en dat deze sector alleen maar blijft groeien, waardoor ik veel mogelijkheden zie. Maar in andere sectoren zijn er ook mogelijkheden. Of misschien wil jij wel helemaal niet voor een baas werken, maar je eigen ding doen. Begin dan vandaag nog met het bedenken van een businessplan! Want als ik nog één advies mag geven: stel je dromen niet uit, maar ga ervoor. Vandaag nog. Het idee voor Naoki had ik namelijk in 2009 ook al, toen ik voor het eerst naar informatie zocht over dierproefvrije cosmetica. Ik heb ook andere ideeën opgeschreven, maar er nooit iets mee gedaan. Deze ideeën zijn nu door anderen uitgewerkt, die er wel voor besloten te gaan…
Dus wat je ook doet: volg je hart. Bedenk wat je zou doen als niemand je kritiek zou kunnen geven en als de meningen van anderen er niet zouden toe doen. Je bent nooit te jong of te oud om nu aan je dromen te werken. Stop met wachten en begin gewoon nu!
