Kennelijk ben ik een lui ‘parttime prinsesje’
Lui, verwend, een parttime prinsesje: dat is hoe bepaalde mensen mij zien als ze horen hoeveel uur ik werk. Wie niet fulltime werkt, draagt niet genoeg bij aan de verzorgingsstaat en is niet in staat om financieel onafhankelijk te zijn. Maar is dat wel zo?
Inspiratie voor dit artikel is de docuserie ‘Waarom werken vrouwen niet?‘ door Liesbeth Staats. Een interessante serie die onderzoekt waarom zoveel vrouwen in Nederland maar deeltijd werken (zo’n 70%) en niet fulltime. Voor veel vrouwen zijn het verzorgen van kinderen de reden om niet of minder te werken. Andere vrouwen kiezen bewust voor meer balans in hun leven. En er zijn vrouwen die niet per se (meer) hoeven te werken, omdat hun partner al genoeg verdient.
Sinds 2015 werk ik niet meer fulltime
Ik werk heel bewust parttime. Het aantal uur dat ik in de week werk verschilt: soms maar 20, soms 32. Toen ik begon met werken werkte ik wel fulltime, zo’n 36 tot 40 uur in de week. Ik vond dit destijds niet erg – ik was allang blij dat ik zonder diploma een goede baan had bemachtigd – maar ik werd er ook niet echt gelukkig van. Als typische introvert kwam ik, na een hele dag in de kantoortuin gezeten te hebben, bijna elke avond vermoeid thuis. Om me heen zag ik hier en daar collega’s een dag minder gaan werken. Sommigen vanwege een kind, anderen wilden wat meer balans in hun leven. Dat wilde ik ook wel! Bij mijn volgende baan gaf ik daarom bij het sollicitatiegesprek meteen aan maar 32 uur beschikbaar te zijn. Sindsdien heb ik niet meer fulltime gewerkt.
Er volgden wat parttime banen, tijdelijke opdrachten, een eigen website waar ik een tijd aan heb gewerkt en inmiddels werk ik als freelance redacteur en online content specialist. Daarmee wil ik meteen een tegengeluid geven op de gedachte dat parttime werken je niet financieel onafhankelijk kan maken. Eerlijk is eerlijk: met een parttime baan als verkoopster in een winkel was ik inderdaad niet financieel onafhankelijk geworden. Maar met een parttime baan in communicatie of marketing – of een ander vakgebied waar je je in kunt specialiseren – lukt dat wel. Als zzp’er met een redelijk uurtarief verdien je al snel boven modaal met 24 uur werk in de week. Ook door parttime in loondienst te werken kan je rondkomen als je al een aantal jaar ervaring hebt. Dat zoveel vrouwen die parttime werken daarmee over één kam geschoren worden vind ik jammer.
Lui en verwend of onderdeel van een relatie?
Maar ook ik moet toegeven: sinds ik parttime werk ben ik niet altijd financieel onafhankelijk geweest. Ik heb een aantal jaar veel tijd en energie in een website gestoken. Deze website maakte weliswaar een impact en ik haalde er veel voldoening uit, maar ik verdiende er geen fulltime inkomen mee. Door af en toe een opdracht ernaast te doen of ergens tijdelijk parttime te werken vulde ik dit ‘salaris’ aan, maar er zijn ook maanden geweest waar ik op mijn partner moest leunen. Dat kan je lui of verwend vinden, maar is dat niet onderdeel van een relatie: elkaar helpen waar nodig?
Toch ging ik na het kijken van de laatste aflevering nadenken over de rol die ik vervul in onze relatie. Omdat ik minder uur werk, doe ik meer in het huishouden. Maar in de jaren dat ik wel fulltime werkte, deed ik ook al meer in het huishouden. En toen ik me op mijn website focuste, vond ik het niet raar om deels financieel afhankelijk te zijn van mijn vriend. Maar nu ik wel genoeg geld verdien, zou ik niet meer terug willen naar die oude situatie. Het werkte weliswaar voor ons, maar het voelde ook een beetje alsof we niet helemaal gelijkwaardig waren in onze relatie.
Mijn kijk op financieel onafhankelijk zijn is daarmee veranderd. Ik wil vanaf nu altijd voor mezelf kunnen zorgen: binnen mijn relatie, maar ook als mijn relatie geen stand zou houden.
Onbetaald werk is ook werk
Een ander argument om fulltime te moeten werken is dat die vervelende deeltijd prinsesjes niet genoeg bijdragen aan de verzorgingsstaat. Want als je minder werkt, en dus minder belasting betaalt, gaat er minder geld naar mensen die het echt nodig hebben. Ik vind dat we hier iets heel belangrijks over het hoofd zien: namelijk dat veel parttime werkers op andere manieren – onbetaald – ook bijdragen aan de staat. Door middel van vrijwilligerswerk bijvoorbeeld, waarmee mensen die minder hebben ook geholpen worden. Door een extra dag thuis te blijven en voor je kinderen te zorgen (kinderen in Nederland zijn niet voor niets het gelukkigst van alle rijke landen*). Maar ook door voor jezelf te zorgen, waardoor de kans op een burn-out of ziekte kleiner wordt en je zelf minder snel hulp nodig hebt.
* Dat wil niet zeggen dat je als ouder maar thuis moet blijven met de kinderen – tussen deze kinderen zitten vast ook veel gelukkige kinderen met twee fulltime werkende ouders 😉
De betekenis van een ‘carrière’
Ik denk dat ik niet zo snel terug zou gaan naar 40 uur werken in de week. Ook als dit betekent dat ik niet ‘echt’ carrière kan maken en geen tonnen in het jaar zal verdienen. Wat een carrière precies inhoudt verschilt sowieso per persoon. Voor mij betekent het dat ik steeds beter in mijn werk word, ik goed rond kan komen en elke maand iets opzij kan zetten. Maar ook dat ik vrijheid ervaar en mijn skills en kennis goed kan inzetten tijdens mijn werk. Ik ambieer geen hoge positie, status of dikke auto van de zaak. Daarom past parttime werken bij mij, want zo kan ik al mijn ambities waarmaken.
Mijn geluk en gezondheid zijn mij daarnaast meer waard dan een hoge salarisstrook. En dat ik gelukkiger ben sinds ik parttime werk is een understatement: ik heb minder stress, ben gezonder gaan leven en heb meer tijd voor mezelf en de mensen om me heen. Als ik daarom een verwend parttime prinsesje word genoemd, so be it. Mijn partner werkt trouwens sinds dit jaar om de week nog maar 32 uur en ik kan me voorstellen dat hij dit in de toekomst wekelijks gaat doen. Hier worden we allebei gelukkiger en gezonder van.
Lui word ik van die extra vrije uren trouwens ook al niet: ik ben altijd wel bezig met een project, leer een nieuwe skill of deel mijn gedachten op deze blog. En soms maak ik heel bewust gebruik van dit privilege om een dagje niets te doen. Want ik geloof dat als ik gelukkig en gezond ben, ik op alle vlakken in mijn leven meer kan bijdragen – op werk en in de wereld.
Bron afbeelding: Mikayla Mallek via Unsplash
Sophie
Hi, ik ben Sophie Carleen! Op mijn blog neem ik je mee in mijn zoektocht naar een bewuster leven. Ik schrijf artikelen over (digitaal) minimalisme, spiritualiteit, feminisme, duurzaamheid en carrière.
13 Reacties
-
-
Door Noor
* 38 uren week!
-
-
-
Door Ashley
Kan me helemaal vinden in dit stuk! Deze parttime prinses vindt ook dat er meer in het leven is dan werken 😊 (dat heeft overigens wel even geduurd- van het schuldgevoel ben ik zeker nog niet af)
-
Door Sophie
Mee eens, er is zeker meer in het leven dan werken 🙂
Ik heb eigenlijk nooit een schuldgevoel gehad, ik denk dat ik het onbewust altijd al normaal vond. Ik heb wel mijn keuze een paar keer moeten verdedigen, omdat ik geen kinderen heb. Dat vonden sommigen (vooral moeders) toch wel een beetje vreemd. Alsof ik niets te doen heb buiten werk om :’)
-
-
Door Lauri
Dit is zo ontzettend herkenbaar Sophie! Ik ben na mijn afstuderen in 2016 40u gaan werken. Simpelweg omdat ik dacht dat dit normaal was. Het resultaat was dat ik na 2,5 jaar volledig uitgeblust en op was. Ik kon niet meer. Ondertussen werk ik in een nieuwe baan lekker 32u per week en heb ik voldoende energie voor vrijwilligerswerk. Ik voel me nu zoveel gelukkiger. Ik heb ook geen enorme ambities, ik hoef mezelf geen ‘senior blabla’ te noemen. Ik hoef geen auto van de zaak (ik heb niet eens een rijbewijs :P). Wel wil ik graag dingen leren en me ontwikkelen. En me, uitgerust en wel, op een nuttige manier inzetten voor deze maatschappij.
-
Door Sophie
Ik denk dat dit zo belangrijk is en vaak vergeten wordt. Je kunt op zoveel manieren bijdragen en je inzetten voor de maatschappij. En dat gaat nu eenmaal beter als je genoeg tijd en energie hebt! 😉
-
Door Noor
Ik kan me zo vinden in jouw reactie! Ik wil binnen een paar jaar ook niet uitgeblust van het werk komen en een ‘senior’ titel interesseert me ook helemaal niet. Als werknemer ben je namelijk direct vervangbaar. Doe je iets niet goed op het werk, dan vinden ze morgen vast wel iemand die het beter doet.
Overigens kreeg ik vandaag telefoon van een recruiteringsbureau (ik solliciteerde voor een 4/5de functie) en de recruiter vroeg asap: “waarom solliciteer je voor 4/5de? Dat is toch enkel voor mensen die een kind/gezin hebben?”
Daar stond ik dan, met mijn mond vol tanden… Letterlijk, want ik wist niet wat ik moest zeggen😂 ik wilde zeggen dat ik dan een goede werk-prive balans zou hebben maar op een of andere manier durfde ik dat niet te zeggen omdat het niet maatschappelijk aanvaardbaar is. Mss antwoordde ik er niet echt op omdat het zeker haar zaken niet zijn of ik al dan niet 4/5de wil werken😅
-
-
Door Michaela
Ik vind 32 uur werken nog best veel,valt dat niet gewoon onder fulltime? Althans, voor mij wel haha.
-
Door Judith
Mooi artikel, ik kan me helemaal hierin vinden. Wat ik zie als carrière maken is precies hoe jij het beschrijft.
Ik werk nu trouwens wel fulltime, maar ga dat hierna niet blijven doen.
Ik heb die serie nog niet helemaal gezien, maar in de eerste aflevering vond ik het heel vreemd dat er zo weinig werd gezegd over de achtergestelde positie van vrouwen. Vrouwen doen 1.5x meer onbetaalde zorgtaken dan mannen, ook als ze evenveel werken. En dat is maar 1 voorbeeld. Nu gaat het ineens over prinsesjes, terwijl vrouwen op zoveel manieren nog een mindere startpositie hebben (e.g. loonkloof). Echt bizar.
Tenslotte zijn er natuurlijk nog allerlei redenen waarom iemand minder energie heeft dan anderen, bijv. met fysieke of mentale kwetsbaarheden. Die zijn niet altijd heel zichtbaar. -
Door Lori
Fijn artikel, maar ik voelde me wel een beetje op m’n teentjes getrapt.
Ik ben dus wel die verkoopster in een winkel (die 31 uur werkt en alle koopzondagen en feestdagen, waar helaas niets extra’s voor wordt betaald) en ik wordt daarmee inderdaad niet financieel onafhankelijk, want verdien geen drol. (Vrienden verdienen gemakkelijk 1000 euro meer dan ik.)
Helaas, door allerhande omstandigheden, zit het er voor mij niet in om nog een extra opleiding af te ronden. Vind dat parttime in alle vakgebieden oke is, en niet enkel als goedverdienende ondernemer of in een kantoorbaan. Ik leun dus ook wat meer op mijn partner, maar dat is voor ons beide oke. -
Door Sandra CH
Het probleem van de ‘parttime prinsesjes’ is denk ik niet dat vrouwen part-time werken, maar dat het van hen geaccepteerd/verwacht wordt, terwijl dit niet zo is voor mannen. Van vrouwen wordt verwacht dat ze kinderen opvoeden, meer doen in het huishouden en mantelzorgen. Dus logisch dat ze vaker parttime werken als dat kan.
Normaliseer part-time werken voor iedereen!
Ik en mijn partner werken beide fulltime (40u) en ik vind het prima, want ik werk liever extra dan dat ik het huishouden doe 😉 Dat is tevens de luxe van een kantoorbaan.
Door Noor
Momenteel ben ik nog werkzoekende maar zoek bewust een 28 uren week of 4/5de. Ik woon nog thuis en kan dus goed sparen voor later. Als ik een bepaalde leeftijd bereik, wil ik ook deeltijds werken. Mij boeit het eigenlijk niet als mensen raar zouden opkijken dat ik deeltijds werk. Je hebt zo veel meer tijd en het leven is niet alleen maar werken of ‘bijdragen aan de staat’ zodat anderen het goed hebben ten koste van jouw gezondheid.