Lui, verwend, een parttime prinsesje: dat is hoe bepaalde mensen mij zien als ze horen hoeveel uur ik werk. Wie niet fulltime werkt, draagt niet genoeg bij aan de verzorgingsstaat en is niet in staat om financieel onafhankelijk te zijn. Maar is dat wel zo?
Inspiratie voor dit artikel is de docuserie ‘Waarom werken vrouwen niet?‘ door Liesbeth Staats. Een interessante serie die onderzoekt waarom zoveel vrouwen in Nederland maar deeltijd werken (zo’n 70%) en niet fulltime. Voor veel vrouwen zijn het verzorgen van kinderen de reden om niet of minder te werken. Andere vrouwen kiezen bewust voor meer balans in hun leven. En er zijn vrouwen die niet per se (meer) hoeven te werken, omdat hun partner al genoeg verdient.
Sinds 2015 werk ik niet meer fulltime
Ik werk heel bewust parttime. Het aantal uur dat ik in de week werk verschilt: soms maar 20, soms 32. Toen ik begon met werken werkte ik wel fulltime, zo’n 36 tot 40 uur in de week. Ik vond dit destijds niet erg – ik was allang blij dat ik zonder diploma een goede baan had bemachtigd – maar ik werd er ook niet echt gelukkig van. Als typische introvert kwam ik, na een hele dag in de kantoortuin gezeten te hebben, bijna elke avond vermoeid thuis. Om me heen zag ik hier en daar collega’s een dag minder gaan werken. Sommigen vanwege een kind, anderen wilden wat meer balans in hun leven. Dat wilde ik ook wel! Bij mijn volgende baan gaf ik daarom bij het sollicitatiegesprek meteen aan maar 32 uur beschikbaar te zijn. Sindsdien heb ik niet meer fulltime gewerkt.
Er volgden wat parttime banen, tijdelijke opdrachten, een eigen website waar ik een tijd aan heb gewerkt en inmiddels werk ik als freelance redacteur en online content specialist. Daarmee wil ik meteen een tegengeluid geven op de gedachte dat parttime werken je niet financieel onafhankelijk kan maken. Eerlijk is eerlijk: met een parttime baan als verkoopster in een winkel was ik inderdaad niet financieel onafhankelijk geworden. Maar met een parttime baan in communicatie of marketing – of een ander vakgebied waar je je in kunt specialiseren – lukt dat wel. Als zzp’er met een redelijk uurtarief verdien je al snel boven modaal met 24 uur werk in de week. Ook door parttime in loondienst te werken kan je rondkomen als je al een aantal jaar ervaring hebt. Dat zoveel vrouwen die parttime werken daarmee over één kam geschoren worden vind ik jammer.
Lui en verwend of onderdeel van een relatie?
Maar ook ik moet toegeven: sinds ik parttime werk ben ik niet altijd financieel onafhankelijk geweest. Ik heb een aantal jaar veel tijd en energie in een website gestoken. Deze website maakte weliswaar een impact en ik haalde er veel voldoening uit, maar ik verdiende er geen fulltime inkomen mee. Door af en toe een opdracht ernaast te doen of ergens tijdelijk parttime te werken vulde ik dit ‘salaris’ aan, maar er zijn ook maanden geweest waar ik op mijn partner moest leunen. Dat kan je lui of verwend vinden, maar is dat niet onderdeel van een relatie: elkaar helpen waar nodig?
Toch ging ik na het kijken van de laatste aflevering nadenken over de rol die ik vervul in onze relatie. Omdat ik minder uur werk, doe ik meer in het huishouden. Maar in de jaren dat ik wel fulltime werkte, deed ik ook al meer in het huishouden. En toen ik me op mijn website focuste, vond ik het niet raar om deels financieel afhankelijk te zijn van mijn vriend. Maar nu ik wel genoeg geld verdien, zou ik niet meer terug willen naar die oude situatie. Het werkte weliswaar voor ons, maar het voelde ook een beetje alsof we niet helemaal gelijkwaardig waren in onze relatie.
Mijn kijk op financieel onafhankelijk zijn is daarmee veranderd. Ik wil vanaf nu altijd voor mezelf kunnen zorgen: binnen mijn relatie, maar ook als mijn relatie geen stand zou houden.
Onbetaald werk is ook werk
Een ander argument om fulltime te moeten werken is dat die vervelende deeltijd prinsesjes niet genoeg bijdragen aan de verzorgingsstaat. Want als je minder werkt, en dus minder belasting betaalt, gaat er minder geld naar mensen die het echt nodig hebben. Ik vind dat we hier iets heel belangrijks over het hoofd zien: namelijk dat veel parttime werkers op andere manieren – onbetaald – ook bijdragen aan de staat. Door middel van vrijwilligerswerk bijvoorbeeld, waarmee mensen die minder hebben ook geholpen worden. Door een extra dag thuis te blijven en voor je kinderen te zorgen (kinderen in Nederland zijn niet voor niets het gelukkigst van alle rijke landen*). Maar ook door voor jezelf te zorgen, waardoor de kans op een burn-out of ziekte kleiner wordt en je zelf minder snel hulp nodig hebt.
* Dat wil niet zeggen dat je als ouder maar thuis moet blijven met de kinderen – tussen deze kinderen zitten vast ook veel gelukkige kinderen met twee fulltime werkende ouders 😉
De betekenis van een ‘carrière’
Ik denk dat ik niet zo snel terug zou gaan naar 40 uur werken in de week. Ook als dit betekent dat ik niet ‘echt’ carrière kan maken en geen tonnen in het jaar zal verdienen. Wat een carrière precies inhoudt verschilt sowieso per persoon. Voor mij betekent het dat ik steeds beter in mijn werk word, ik goed rond kan komen en elke maand iets opzij kan zetten. Maar ook dat ik vrijheid ervaar en mijn skills en kennis goed kan inzetten tijdens mijn werk. Ik ambieer geen hoge positie, status of dikke auto van de zaak. Daarom past parttime werken bij mij, want zo kan ik al mijn ambities waarmaken.
Mijn geluk en gezondheid zijn mij daarnaast meer waard dan een hoge salarisstrook. En dat ik gelukkiger ben sinds ik parttime werk is een understatement: ik heb minder stress, ben gezonder gaan leven en heb meer tijd voor mezelf en de mensen om me heen. Als ik daarom een verwend parttime prinsesje word genoemd, so be it. Mijn partner werkt trouwens sinds dit jaar om de week nog maar 32 uur en ik kan me voorstellen dat hij dit in de toekomst wekelijks gaat doen. Hier worden we allebei gelukkiger en gezonder van.
Lui word ik van die extra vrije uren trouwens ook al niet: ik ben altijd wel bezig met een project, leer een nieuwe skill of deel mijn gedachten op deze blog. En soms maak ik heel bewust gebruik van dit privilege om een dagje niets te doen. Want ik geloof dat als ik gelukkig en gezond ben, ik op alle vlakken in mijn leven meer kan bijdragen – op werk en in de wereld.
Bron afbeelding: Mikayla Mallek via Unsplash
