Ik ben mijn hele leven lang al een typische introvert geweest: ik ben graag alleen, beperk of vermijd bepaalde sociale situaties, kan makkelijk in mijn gedachten verdwijnen en ik trek mezelf graag af en toe even terug om “op te laden”. Vroeger vond ik dit geen goede eigenschap: ik was namelijk ook best verlegen en voelde me maar een vreemde eend in een klas vol extraverte mensen… Ik had niet het idee dat ik ooit echt gelukkig zou zijn.
Introvert vs. extravert
Een paar verschillen tussen introverte en extraverte mensen: introverte mensen luisteren graag, denken veel na, dagdromen en trekken zich graag terug na een drukke dag of evenement. Extraverte mensen praten graag, krijgen energie van andere mensen en delen graag hun gedachten met zowel bekenden als onbekenden. Extraverte mensen worden in het algemeen dus als meer sociaal gezien, omdat ze met iedereen een praatje maken en vaak aanwezig zijn bij sociale evenementen. Voor introverte mensen is dit soms wat lastiger, omdat het ze veel energie kost om omringd te zijn door andere mensen.
Als ik bijvoorbeeld na een drukke werkdag uit eten ga met vrienden of een drankje doe met collega’s, dan kom ik om 21:00 uur helemaal uitgeput thuis. Vooral mentaal, maar ook fysiek. Het liefst ben ik de dag erna de hele dag vrij zodat ik weer op kan laden. Ik vind het dan ook niet fijn om ergens lang aanwezig te moeten zijn, op bijvoorbeeld verjaardagen, feestjes etc. Over een weekendje weg met een grote groep mensen of een dag en avond vol activiteiten kan ik dan ook erg in de stress schieten: hoe ga ik dat volhouden? Iemand die meer extravert is zou juist zin in zo’n dag of weekend krijgen en blijft graag de hele avond bij een borrel of feestje.
“Sophie, waarom ben je zo stil?”
Het is niet zo dat ik niet van mensen houd: ik vind het heerlijk om een goed gesprek met iemand te hebben, om iets te ondernemen of een interesse met iemand te delen. Maar het liefst tijdens een koffie of lunch date, zodat ik daarna ook nog iets anders (alleen) kan ondernemen. Als mensen me niet goed kennen en ik mijn weg ergens nog moet vinden, dan krijg ik weleens de vraag “Sophie, waarom ben je zo stil? Vind je het niet leuk?”. Waarop ik altijd zo overtuigend mogelijk probeer aan te geven dat ik het echt wel gezellig vind, alleen dat ik het prima vind om te luisteren en te genieten van wat anderen te zeggen hebben. Pas als ik een klik met iemand heb of het gespreksonderwerp over iets gaat waar ik interesse in heb, zal ik ook uitgebreid meepraten.
Ik merk op werk ook dat ik introvert ben. Ik schiet meteen in de stress als iemand me vraagt een antwoord op een vraag te geven waar ik nog geen antwoord op heb. Of om mijn mening te delen in een groep over een probleem waar ik pas 10 seconden geleden van op de hoogte gebracht ben. Ik heb dan vaak geen idee wat ik moet zeggen, omdat ik in mijn hoofd nog aan het nadenken ben over dit nieuwe probleem en pas na een paar minuten ik iets inhoudelijks erover kan zeggen. Het is niet zo dat ik niet slim genoeg ben of niets inhoudelijks kan toevoegen: ik heb alleen wat meer tijd nodig. Ik vind het ook onwijs fijn om thuis te werken: daar ben ik alleen, heb ik rust en stilte om me heen en kan ik me echt focussen op mijn werk.
Als we allemaal extravert zouden zijn, zou de wereld daar beter van worden?
Maar goed, behalve de (tijdelijke) stress en soms wat ongemakkelijke sociale situaties ben ik toch een gelukkig persoon. In plaats van me zorgen te maken om wat mensen van me denken en me een bepaalde houding te geven, ben ik gewoon mezelf. Niet iedereen begrijpt waarom ik niet op elke verjaardag aanwezig ben en dat ik niet elke vrijdagmiddag ga borrelen. En dat is prima! Ik begrijp de keuzes van anderen soms ook niet. Maar omdat ik graag mensen observeer en hierdoor dingen hoor of zie die anderen niet zien, heb ik ook geleerd dat iedereen anders is en gewoon zijn of haar best doet. De een is wat socialer dan de ander, maar ik geloof dat deze balans ook nodig is. Als we allemaal extravert zouden zijn, zou de wereld daar beter van worden? Ik denk dat we zowel extraverte als introverte mensen nodig hebben.
Dus accepteer ik wie ik ben: goede en slechte eigenschappen, mijn talenten en gebreken. Ik ben misschien niet het meest sociale familielid of collega, maar ik onthoud wel belangrijke details, kan goed analyseren en luisteren. Doordat ik introvert ben, blink ik uit in bepaalde werkzaamheden en beoefen ik hobby’s waar ik maar al te graag tijd voor maak, zoals mijn blog, schrijven, creatief bezig zijn en lezen. Al die dingen maken me gelukkig, geven me energie en laten mensen om mij heen zien wie ik echt ben, ook al uit ik dat niet altijd in zoveel woorden. Ik ben trots op wie ik ben, zit lekker in mijn vel: ik ben een gelukkige introvert!
ps: op de foto hierboven was ik heel gelukkig: deze foto is genomen tijdens mijn favoriete vakantie ooit in Amerika. Over precies 3 weken en 4 dagen ga ik weer!
Wat een ontzettend fijn artikel en heel herkenbaar! Ik ben denk ik van nature ook een introvert persoon maar door mijn blog probeer ik wel mezelf uit de comfort zone te halen. Ik merk dat ik dat prettig vind en het soms voor mij goed is om juist jezelf wat meer te laten zien. Ik krijg daar ontzettend veel energie van!
Veel plezier alvast met het voorbereiden van je reis!!
Ja, mijn blog helpt me ook om hier en daar uit mijn comfortzone te stappen! Sowieso is het hele internet echt geweldig voor introverte mensen zoals wij 🙂
Ik herken hier best wel veel van en hecht echt waarde aan m\’n eigen tijd en ruimte. Iedereen is ook gewoon anders. Je doet het goed!
Echt heel herkenbaar je stuk. Ik heb vroeger altijd heel erg geforceerd meegedaan om maar zo extravert mogelijk over te komen. Ik had het idee dat het van me werd verwacht. Dat is enorm vermoeiend en het slurpte alle energie uit me. Tegenwoordig zit ik een stuk beter en met meer zelfvertrouwen in mijn vel en heb ik minder moeite om eerder weg te gaan bij feestjes, meer op de achtergrond te staan en soms gewoonweg nee te zeggen. Nu heb ik de energie om voor die dingen te gaan waar ik echt blij van word.
Echt gaaf dat je weer naar Amerika gaat! Waar ga je allemaal heen?
Herkenbaar, dat deed ik vroeger ook! Zo vermoeiend…
Ik ga dit keer naar New York! En ben stiekem alweer mijn volgende reis in 2017 aan het plannen, maar voor nu ga ik me focussen op en genieten van NYC 🙂
Ik herken me hier zo hard in! Vooral het deel over hoe je na een drukke dag ZO uitgeput kan zijn en echt nood hebt aan wat me-time om op te laden.. Ik heb lang gedacht dat ik gewoon meer moeite moest doen, langer moest proberen volhouden, etc. maar nu ik wat ouder word probeer ik mezelf op dit vlak (en andere!) te aanvaarden en probeer ik deze kantjes net te appreciëren 🙂
Mooi beschreven Sophie! 🙂
Dit is zo herkenbaar, ook de verbaasde reacties van anderen of hun onterechte interpretaties. Anderen begrijpen dit niet altijd waardoor ik me een soort van schuldig voel omdat ik introvert ben. Leuk artikel!
Dit is zo herkenbaar! Inderdaad ook dat je omgeving zich afvraagt of je het wel naar je zin hebt, terwijl je prima in je hum bent. Ik merkte dat ik vroeger wel geneigd was om geforceerd mee gezellig te gaan zitten doen, maar op die manier kon ik al helemaal niet genieten van sociale contacten. Ik heb nu geaccepteerd dat ik nou eenmaal niet zo\’n \”mensenmens\” (wat een naar woord vind ik dat) ben. Ik zie het nu als iets positiefs van mezelf, en niet meer als iets wat ik zou moeten veranderen of verbeteren.
Amen! Ik heb precies hetzelfde. Vroeger zat het me inderdaad nog dwars, maar tegenwoordig kan het me heel weinig schelen en volg ik gewoon mijn eigen pad. Als student is het nog wel irritant: van extraverte mensen krijg ik soms te horen dat ik niet \’student genoeg ben\’ omdat ik niet elke 2 dagen uitga en van feestje naar feestje ren. Ach, kwestie van schouders ophalen. Toch ben ik inderdaad gelukkig 😀
Ik was inderdaad ook nooit zo\’n \”echte\” student. Ik deed wel mee, maar niet met alles en vond het toen ook al heerlijk om gewoon avonden alleen in mijn kamer te spenderen. Inderdaad: schouders ophalen en je eigen ding doen! 🙂
Mooi beschreven en ik ben het helemaal met je eens. Ik geloof dat het soms best vervelend kan zijn als je de hele tijd wordt gevraagd of je het wel leuk vindt, omdat je niet begrepen wordt. Mensen denken zo erg vanuit hun eigen beperkingen en kaders en projecteren dat zó makkelijk op iemand anders, zo van: \’dan zal dat bij de ander ook wel zo zijn\’.
Je stuk heeft me aan het denken gezet over wat ik precies ben. Ik denk er tussenin, bestaat dat ook? Ik ben heel outgoing en maak makkelijk contact en ik krijg energie van nieuwe plekken en sociale events. Maar tegelijkertijd luister ik ook graag, trek ik mezelf heel vaak terug (ik heb regelmatig een \’alone day\’, waarbij ik ook echt tegen mijn vriend zeg dat ik alleen maar dingen in mn eentje wil doen en hij dus niks moet verwachten) en dat stukje van niet meteen antwoord kunnen geven en het eerst door je hele interne gedachtenmolen willen halen, is heel herkenbaar.
Ja ik denk dat dat zeker bestaat – ik denk dat de meeste mensen er tussenin zitten! Ik ben wat meer introvert en anderen wat meer extravert, ik denk niet dat iemand echt 100% dit of dat is.
En nu je het over een \’alone day\’ hebt… die moet ik binnenkort ook weer eens inplannen! 🙂
Het loont wellicht de moeite om eens wat te lezen over hoog sensitieve personen (HSP). Ik herken veel van wat je schrijft namelijk. Ik ben introvert, maar ook hoog sensitief. Daar zit verschil tussen. Er zijn ook extraverte mensen die hoog sensitief zijn. Het \’label\’ heeft mij erg geholpen in het accepteren van alles wat ik ervaar. En vooral ook begrijpen.
Dankjewel voor de tip! Ga ik zeker doen 🙂
Ook ik ben HSP. Ik praat daar eigenlijk nauwelijks over aangezien er maar weinig mensen zijn die dit echt begrijpen.
Ik kan echt uitgeput raken van (veel) mensen en ook 40 uur per week werken is voor mij heel zwaar.
Momenteel heb ik helaas geen werk maar ik merk wel dat ik mij nu beter voel dan toen ik nog werkte.
Ik spreek altijd 1 op 1 met mijn vriendinnen af, nooit met groepjes (behalve met mijn familie), ik kan genieten van de rust zonder muziek en/of tv, ik lees graag……..
Ik ben altijd zo geweest maar nu ik weet waar het vandaan komt kan ik het beter plaatsen en accepteren.
Wat een ontzettend mooi artikel heb je geschreven zeg 🙂
Mooi omschreven sophie. Ben je bekend met het boek van susan cain? Zij omschrijft heel mooi hoe ze als introvert in een extraverte wereld leeft en de hoe de wetenschap hier onderzoek naar heeft gedaan.
Mooie foto, ik zie het strand van Santa Monica waar ik regelmatig kom, heerlijke plek! Veel plezier straks in the usa!
Nee nog niet bekend mee! Ik ga het meteen even opzoeken, dankjewel voor de tip! En ja inderdaad Santa Monica 😀
Ontzettend leuk artikel en heel herkenbaar!
Ik herken hier best wel veel van, alleen kan ik bij mensen die ik heel goed ken en waar ik me op mijn gemak voel ook heel uitbundig zijn en dat verwart mensen wel eens.
Altijd als ik op 10 minuten gesprek op school moest komen voor 1 van mijn kinderen(jongens, inmiddels mannen) kreeg ik te horen; hij gaar niet goed met andere kinderen om, heeft ie het wel naar z\’n zin, hij is wel stil hè?, hij is verlegen etc. Etc.Telkenw weer moest ik zeggen: hij lijkt op mij, hij is geen meedoener, maar n toeschouwer, die moeten er toch ook zijn? Maar als n ander kind in de problemen of niet lekker in z\’n vel zit, zal mijn kind de eerste zijn die de ander helpt.Het zijnalledrie fijne sociale mensen met n gezond zelfvertrouwen. Net als jij dus……
Blijft een leuk en interessant onderwerp, introversie/extraversie. Ik schrijf er ook regelmatig over op mijn blog, zo leuk om me in te verdiepen! En dat je pas na een paar minuten met een antwoord komt en de extravert al meteen antwoord, is omdat de introvert graag met een echt goed en zinnig antwoord komt en de extravert er vaak gewoon alles uitgooit wat in hem opkomt. Dus het is niet dat je meer minuten nodig hebt om het probleem te verwerken, je slaat gewoon een aantal onnodige stappen over. 😉
Aah oké – zo had ik het nog niet bekeken maar ik denk dat je gelijk hebt 🙂
Mooi geschreven! Ik herken mijzelf er erg in!
Goed artikel Sophie!????????
En deels herkenbaar.
Zoals Naomi al opmerkte.. Ik herken veel van wat je schrijft en het doet mij ook wat denken aan hoog sensitiviteit..
Je bent perfect zoals je bent!✨
Alvast een geweldige tijd in USA☀️????????????
Ah dankjewel voor je lieve comment! 🙂
Ik kan zelf nooit zo heel goed tegen drukte, al dat gegalm door elkaar heen maakt mij heel zenuwachtig. Zelf hou ik ook niet echt van mensen…alleen mijn familie maar de rest mag me gestolen worden. Hou meer van dieren, altijd al gedaan. Hele mooie vrolijke foto ! Kleur staat je zó mooi… ik weet dat je vaak donkere kleding draagt maar dit staat je echt mooi hoor! En natuurlijk moet je zelf weten welke kleur je draagt, waar jij je goed bij voelt maar ik wou het even zeggen. 😉
Hihi dankje 🙂
Ik herken me zo goed in wat je hebt geschreven! Vaak kijk ik de kat uit de boom bij nieuwe situaties met nieuwe mensen. Alleen bij degene die ik goed genoeg ken durf ik mezelf te zijn.
Ik heb een hele tijd sociale situaties vermeden uit angst voor afwijzing, maar nu ik vaker de situatie aanga (waar een hoop rumoer aan vooraf gaat) ben ik daarna juist blij en trots dat ik ben gegaan. Bij mij is het een stuk angst dat ik wil overwinnen voor mezelf. Accepteren dat ik introvert ben en mij niet extravert hoef te gedragen om erbij te horen heeft ook zeker geholpen.
Leuk en zeker ook een herkenbaar artikel, Sophie! Ik ben ook, net als jij, niet graag té lang op feestjes en ik ren meestal ook het liefst meteen naar een kat of hond toe, zodat ik dan niet teveel met mensen hoef te praten. Te grote druktes op festivals vind ik bijvoorbeeld ook vreselijk en ik heb geen vriendinnen \’clubjes\’, maar hier en daar wat mensen waar ik veel om geef en samen dan leuke dingen mee onderneem. Mensen die mij écht kennen en waar ik niets aan hoef uit te leggen…
Het gekke is alleen wel dat ik me op veel vlakken dus introvert voel, maar wel wordt beschouwd als een extravert, omdat ik een sterke mening heb als me die wordt gevraagd en zelfs graag presentaties geef voor grote groepen mensen bijvoorbeeld (om daarna snel terug te rennen naar huis en te reloaden op de bank haha). Een extraverte introvert, dus. Bestaat dat ook al?
Fijn dat je je gevoelens zo met ons deelt, meid. Ik denk dat heel veel intro\’s (én extra\’s) zich vaak onbegrepen voelen, omdat het totaal verschillende type mensen zijn. Door jouw openheid komt er wat meer licht op zaak. Ik heb zin in onze koffie date 🙂 tot snel!
Jaaa heb ik ook zin in! 🙂 Ik denk trouwens dat je best goed in het geven van presentaties kan zijn als introvert – je hoeft immers niet verlegen of onzeker te zijn als introvert. Maar het daarna reloaden op de bank zegt genoeg 🙂
Jouw blog is zoooooon verademing vergeleken met zoveel andere blogs. Jij bent jij; puur en eerlijk. Al die hysterische opsmuk tegenwoordig op de digitale snelweg…ik word er zo moe van…en ook een beetje verdrietig. Waarom lijkt het toch alsof iedereen honderden \’vrienden\’ moet hebben, énorm gezond en fotogeniek voedsel dient te nuttigen en vooral oppiedetoppie extravert op feestjes hier-en- vooral daar moet zijn? Zucht…wees jij maar lekker wie je bent.
Wat een lieve comment, dankjewel! En ik snap helemaal wat je bedoelt. Niets voor mij in ieder geval, ik ben blij met mijn leven zoals het nu is!
Ik vind dit artikel ook heel herkenbaar. Het deed mij denken aan mijn activiteit van Tweede Paasdag; ik was toen met een vriendin en haar vriend bij twee boerenbedrijven wezen kijken, want die hadden open dag. Mijn vriendin vroeg mij een paar keer wat ik van het bedrijf en de situatie van de dieren vond. Maar ik was nog te druk bezig met indrukken op te doen, dus het lukte mij niet om hier een duidelijk antwoord op te geven. Ik vond dat zelf eigenlijk wel een beetje vervelend, maar dit artikel verklaart het wel een beetje voor mij :-).
Ik heb dit artikel aan mijn vriendin gestuurd ^^
Zo herkenbaar! En nog steeds zo moeilijk. Ondanks dat ik weet dat ik meer introvert ben dan de meeste mensen om me heen én dat dat niet iets erg is, geven veel mensen mij nog steeds het gevoel dat er heel wat mis met me is op sociaal gebied. Meestal kan ik daar best tegen en ben ik gewoon wie ik ben en happy about it. Maar soms, als ik al niet zo lekker in mijn vel zit, kan ik best wel eens aan mezelf twijfelen. Moet ik inderdaad niet meer praten in gezelschap (maar waarover dan?) Moet ik niet meer uit gaan (maar ik vind het thuis op de bank zo fijn!) Waarom gaat het anderen zo veel makkelijker af? What is wrong with me?!!! Gelukkig duren dit soort periodes nooit lang en voel ik meestentijds best happy met mezelf en mijn neiging tot kluizenaarschap…..;)
Er is niets mis met je! Iedereen is anders, zolang je gelukkig bent maakt het niet uit wat anderen over je denken of dat je niet aan een bepaalde standaard (boring!) voldoet 🙂
Echt heel herkenbaar, ik dacht vroeger ook dat ik \”vreemd\” was. Nu pas besef ik me dat ik een introvert ben, daarnaast ben ik hooggevoelig en pik dus heel snel de (zuigende) energie van anderen op. Dit maakt grote bijeenkomsten soms wat lastig omdat ik daarna echt leeg ben.
Echt een super leuke foto!
Als ik dit zo lees denk ik dat ik ook Introvert ben. Ik wist wel dat ik geen Extravert ben maar ik heb altijd gedacht dat ik er een beetje tussen zit. Ik herken mij wel heel erg in het bovenstaande artikel.
Mijn vriend weet nu dat ik af en toe even tijd alleen nodig heb. Meestal ga ik dan even scheren maskertje op eigenlijk gewoon even lekker tutten.En lekker sporten. Hier kom ik enorm van tot rust. Maar als ik dan een poosje niet ben gaan stappen of heb afgesproken heb ik dat ineens nodig en als ik dan weer flink ga stappen of gezellig met iemand afspreek kan ik er weer een tijdje tegenaan herken je dit ook ? Or is it just me?
En die discussies ! Dat komt mij zo bekent voor. Ik ben ook heel slecht in uitleggen waar ik mijn mening op baseer. Ik weet vaak wel dat ik het ergens mee eens ben of niet maar de argumenten waarom moet ik langer over na denken. En als ik er dan erna over nadenk weet ik goed argumenten op te noemen en ik baal dan zo dat ik die niet gelijk kon zeggen. Zo kom ik niet gelijk overtuigend over.
Wel fijn om te lezen dat er meer mensen last hebben van die dingen. Ik merk met heel veel dat dingen dat ik anders over dingen denk dan andere mensen.
Heel fijn artikel waar ik veel van mezelf in herken! Ik denk dat ik mijzelf vooral een introvert vind met een paar extraverte trekjes. Ik ben leerkracht van opleiding en merk dat ik elke dag voor de proef gesteld word: ik moooooeeeet weeeeeer voor de klas heel open zijn en enthousiast terwijl ik dat eigenlijk liever niet ben. Na dit jaartje werken ben ik er beter uit wat ik wil: ik hou van voor de klas staan, maar eigenlijk wil ik het niet fulltime. De combinatie met een meer \”introverte\” job zou voor mij beter passen. In het begin voelde ik me daar schuldig over, maar ik denk dat ik mijzelf en hoe ik ben niet mag negeren.
Helemaal herkenbaar. Alleen heb ik misschien nog wat minder duidelijk mijn grenzen voor ogen. En ik weet niet, misschien pas ik ook wel in het HSP straatje. Ik merk bijv dat sinds ik samenwoon, dat het niet genoeg is om alleen iets te doen in een kamer, maar ik moet soms ook echt helemaal alleen thuis zijn. Anders blijft er toch nog iets aan staan, mogelijke verwachtingen van een ander persoon?
En ik vind bijv. fulltime werken best zwaar, terwijl ik denk: ik ben jong, gezond, er zijn mensen die 80 uur werken? Of bij een sportcursus wordt ik zo moe van iedereen die steeds staat te ouwehoeren, ik moet me concentreren op de instructies maar het is voor mij allemaal ruis (hierdoor kom ik waarschijnlijk nogal ongezellig over. In andere situaties ben ik wel heel gezellig hoor;)). Om maar even wat voorbeelden te noemen.
Herkenbaar, hoewel ik zelf een combi ben van intro- en extravert. Ik moet me wel op mijn gemak voelen bij mensen om er energie van te krijgen (ipv dat het energie kost). Maar ik ben blij dat je voor jezelf de balans kunt vinden en het is denk ook belangrijk om te erkennen waar je gelukkig van wordt en rustig, en niet wat \’moet\’ volgens de sociale norm. Wat heerlijk dat je alweer bijna naar Amerika gaat! Zo heerlijk, je ziet er ook echt gelukkig uit!
Heel erg herkenbaar, en inderdaad zo vermoeiend dat extraverten \”kritiek\” op introverten hebben, alsof een extravert een beter persoon zou zijn. Gelukkig is de wereld niet vol met extraverten, dan zou het een nog grotere puinhoop zijn!
Ik kan inderdaad ook genieten van 1 op 1 gesprekken van vriendinnen, en \”zelfs\” een leuke dag doorbrengen met een groep mensen, maar daarna snel naar huis en weer opladen, heerlijk met je eigen gedachten en niemand iets verschuldigd omdat je te stil en gesloten zou zijn volgens anderen. Hoe ouder ik word, hoe beter het gaat om mezelf te zijn. Had ik veel eerder aan moeten beginnen!
Veel plezier in de States (is mijn favoriete vakanteland!), ga je er op je blog over schrijven?
Ja denk het wel! Ik heb al genoeg leuke duurzame/vega plekken verzameld om te bezoeken 🙂
Herkenbaar!!! Ik ben ook een gelukkige introvert.
Mooi beschreven hoor.