In 2017 schreef ik voor Naoki een persoonlijk artikel: De grote vraag: wel of geen kinderen?. Dit artikel doet het nog steeds goed, daarom heb ik hem meeverhuisd naar SophieCarleen.nl. Ook het vervolg heb ik op deze website geplaatst. Ik krijg namelijk nog steeds weleens vragen van vrouwen die niet zeker willen of ze kinderen willen. Omdat we nu al bijna drie jaar verder zijn schrijf ik vandaag een update. Wat kan je namelijk verwachten wanneer je besluit geen kinderen te willen?
Voor mij was dit besluit een hele zoektocht. Een zoektocht naar mezelf, familie, verwachtingen en eerlijk durven zijn over hoe ik de toekomst zie. En die zoektocht eindigde met het besluit dat ik geen kinderen wil. Hier ben ik drie jaar later nog niet van op teruggekomen en aangezien ik al midden dertig ben, denk ik ook niet dat dit nog verandert. Ik heb hier vrede mee, maar mijn omgeving vindt dit af en toe nog een beetje lastig… En de maatschappij trouwens ook. Het blijkt nogal een ding te zijn als je als vrouw er bewust voor kiest om geen kinderen op de wereld te willen zetten.
Het commentaar van mensen om je heen
“Je hebt nog een paar jaar Sophie, wie weet komt de wens nog.”
“Ik zie jou echt als moeder, misschien moet je eens praten met een psycholoog om te kijken of je nog iets moet verwerken?”
“Moeder zijn is het beste wat mij ooit is overkomen, dat gun ik jou ook. Denk er alsjeblieft nog even over na!”
Vast heel goed bedoeld allemaal (alhoewel, die tweede reactie van mijn vorige baas…), maar ook een beetje vervelend om steeds te moeten horen. Er zijn gelukkig genoeg mensen in mijn leven die mijn keuze respecteren en me niet proberen over te halen om er “toch nog een keer goed over na te denken”. Maar er zijn ook nog steeds mensen, in mijn familie maar ook vreemden online, die het niet zo goed begrijpen. Die hopen dat ik toch nog van gedachten verander. Ik reageer meestal wel aardig en begripvol, maar hoop stiekem dat ze mijn besluit op een dag toch echt accepteren. En dat we er eerlijk over kunnen praten, zonder dat het gesprek eindigt met “denk er toch nog even over na”.
Je wordt overspoeld met informatie over baby’s en kinderen
Ik kan de reclames en suggesties op social media zo vaak wegklikken als ik wil, maar ze blijven terugkomen. Vooral bedrijven die adverteren op Instagram zijn behoorlijk agressief in hun marketing. Van reclames over zwangerschapstesten, baby- en kinderyoga tot aan cursussen over moeder zijn: het blijft maar voorbij komen. Je wordt er continu aan herinnerd dat je als vrouw al kinderen moet hebben. Of er in ieder geval mee moet beginnen. Nu kan ik hier wel mee omgaan en klik ik het weg of scrol ik door. Maar ik kan me voorstellen dat het voor vrouwen die juist wél zwanger willen worden, en bij wie het niet lukt, het erg vervelend is.
Ik merk het ook als ik een serie of film kijk of een boek lees: vaak eindigen romantische verhalen met een zwangerschap of geboorte. En wanneer je onderzoek doet naar kinderloosheid, komen er in Google voornamelijk artikelen naar boven over ongewenst kindloos zijn en de pijn hiervan. Maar ook artikelen over de essentie van het leven (die je zou missen zonder kinderen), buiten de maatschappij staan zonder kinderen en een leven vol onvervulde verlangens. De maatschappij en media gaat er vanuit dat vrouwen kinderen willen én krijgen. Ik zou me bijna schuldig voelen dat ik hier toch echt bewust voor kies én gelukkig ben…
Eén op de vijf vrouwen is kinderloos
Door de reacties die ik krijg op mijn besluit om geen kinderen te willen en door alles wat ik in de media zie, zou ik bijna denken dat ik alleen ben in mijn keuze. Toch krijgt inmiddels meer dan 20% van de vrouwen in Nederland geen kinderen. Meer dan de helft kiest hier bewust en vrijwillig voor (1). Het percentage onder hoogopgeleiden ligt nog hoger. Ruim een kwart van de hoogopgeleide vrouwen blijft namelijk kinderloos. Dat zijn dus best veel vrouwen die er bewust voor kiezen om geen kinderen te krijgen. Hier en daar wordt langzaam wat vaker over bewust kindloos zijn gesproken. Er zijn ook al een paar boeken over geschreven. “Selfish, Shallow and Self-Absorbed” van Meghan Daum is een aanrader en laatst las ik het Nederlandstalige boek “Echte vrouwen krijgen een kind” van Liesbeth Smit, wat heel herkenbaar was. Je bent dus zeker niet alleen in je keuze om geen kinderen te willen!
Heb ik spijt dat ik geen kinderen heb?
Ik voorzie nog een aantal jaar, waarschijnlijk totdat ik een jaar of veertig ben, waar ik nog overspoeld word met reclame en content over kinderen en hoe “normaal” het is om kinderen te willen en krijgen. De vragen in mijn omgeving nemen gelukkig langzaam af. Mijn leeftijd zal hierbij zeker een rol spelen, als 35-jarige die geen kinderen wilt word je serieuzer genomen dan een 25-jarige die hetzelfde zegt. Maar ook het feit dat ik niet ben teruggekomen op mijn beslissing en altijd hetzelfde antwoord heb. Ik kan er inmiddels prima mee leven dat ik geen kinderen zal krijgen, de maatschappij en mijn omgeving helaas nog niet helemaal.
Spijt van mijn beslissing heb ik trouwens niet, want ik geniet van het leven en alle vrijheid die ik ervaar. En mocht je mijn katten vragen wat zij ervan vinden: die vinden het helemaal prima. Zij genieten van alle aandacht en liefde die ik ze dankzij mijn kinderloosheid kan geven 😉
Bron:
1 – De relatie tussen vruchtbaarheid en opleidingsniveau van de vrouw, CBS
